Old of olde

 

De streektaal, het dialect en in ons geval het Grols, is op zijn retour. Ik lees dat de laatste tijd zo vaak dat er wel iets van waar moet zijn. En wanneer ik in mijn eigen omgeving rondkijk, kan ik ook moeilijk tot een andere conclusie komen. Geen van mijn kinderen, laat staan mijn kleinkinderen, spreekt het terwijl ze toch bijna allemaal in de Achterhoek wonen.

 

Zou het hieraan liggen dat we al sinds enige tijd merken dat de naam van onze club van oud-inwoners van Groenlo, de Club van Old Grolschen. voor verwarring zorgt? Bij de oprichting door Theo Kaak in 1976 was het nog voor iedereen duidelijk om wat voor een gezelschap het ging. Theo was immers het typische voorbeeld van ne old Grolschen. Alhoewel hij er al jaren weg was, koesterde hij Grolle. Hij sloeg geen kermis over. Van hem zijn de woorden Un gelukkig mens dèn Grols kan praoten.

 

Alhoewel hij al op leeftijd was, zou niemand hem een ne olden Grolschen noemen. Iedereen kende toen nog het verschil tussen old en olde. Dat lijkt veranderd te zijn. De laatste tijd merk je steeds vaker dat mensen bij het horen van de naam Club van Old Grolschen denken dat ze te maken hebben met een club van bejaarden. Oké, de gemiddelde leeftijd is wat aan de hoge kant. Dat komt omdat mensen die er lid van worden dat doorgaans tot aan hun dood blijven. Maar daarmee is het nog geen club van olde Grolschen want de leden wonen, op een enkele uitzondering na, niet in Groenlo.

 

Ligt het aan de verwarring van olden met old dat de aanmelding van jongere old Grolschen stagneert? Toch zijn ook zij, ja vooral zij, van harte welkom. Het gaat immers om een club van mensen die in Groenlo zijn geboren maar later vertrokken en voor hen die in Groenlo hebben gewoond. Ik hoor dan dat jongeren geen lid worden omdat ze wel contact zoeken via de sociale media. Nou zeg! Dat haalt het toch niet bij het gezellig bijkletsen aan de bar van De Lange Gang of in het zonnetje op ’t Marveld?

 

Ton Notten